دانای عشق روزت مبارک
در خیابان های شلوغ  ناگهان چهره مهربانیکه بهترین بذرها را در کویر جان و ذهنمان پاشید و شب و روز برای یادگیری مان لبریز از صفا ودلسوزی مادرانه و استواری و شکوه پدرانه بود را می بینم
شاید این خیابان های  مازندران (نوشهر و چالوس) – تهران، مشهد و ...
هر کدام از این خیابان ها چندان موضوع مهم بحث نیست مهم این است که یکباره عزیزی را میبینیم که ما را به حدودبیست، سی یا چهل سال قبل یعنی اولین روز مدرسه که بوی کیف و کتاب و پاکن میداد، بوی تعلیم و تربیت و آموزش برای آینده ای بهتر ما آن نیزبا کمترین حقوق و بیشترین سختی برای آموزشمان که جا دارد به پاس واژه واژه ای که به من آموختی سپاس خالصانه ای به همراه خضوع در ۱۴ مهر ماه   که به نام روز  جهانی معلم می باشد را تقدیم تمام انسان های بی ادعایی که بدون هیچ چشم داشتی در راه تعلیم و تربیت من و تمام فرزندان این سرزمین صرف نموده اند داشته باشم. خصوصا این روز ها که با شیوع ویروس کرونا آموزش در فضای مجازی جای خود را به آموزش به شکل حضوری داده است بخاطرنبود اینترنت در بعضی ازروستا ها و طبق دستورالعمل  آموزش و پرورش با رعایت نکات بهداشتی و حفظ فاصله اجتماعی این معلمان دلسوز ومهربان روستا حاضر شدند و به 2 یا 3 نفر دانش آموز درس می دهند
به پاس این همه ایثار و مهر سر تعظیم فرود می آورم و دست همه معلمان عزیز و زحمتکش و اساتید دانشگاهم  را بوسه میزنم و به این بوسه  افتخار میکنم.